دانشمندان موفق به کشف ماده ای در انار شدند که می تواند از ابتلا به بیماری آلزایمر جلوگیری کند.
یک مطالعه جدید نشان داد که ماده‌ای موجود در غذاهایی مانند انار، توت فرنگی و گردو توانایی مغز موش‌های مبتلا به مدل آلزایمر را برای شناسایی و حذف سلول‌های آسیب‌دیده بازیابی می‌کند. همین تیم تحقیقاتی در مطالعه قبلی دریافته بودند که نوعی ویتامین B3 به نام نیکوتین آمید ریبوزید (NR) به حذف میتوکندری‌های آسیب‌دیده از مغز کمک می‌کند. هنگامی که سیستم‌های "پاکسازی" عصبی مختل می‌شوند، زباله‌ها انباشته می‌شوند و شرایط را برای بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون فراهم می‌کنند.
در مطالعه قبلی، موش‌های مبتلا به مدل آلزایمر (AD) که مکمل NR دریافت می‌کردند، سطح پروتئین‌های درهم‌تنیده و آسیب DNA در مغز خود به دلیل افزایش تولید کوآنزیم" نیکوتین آمید آدنین دینوکلئوتید (NAD) " کاهش یافته بود. حالا این محققان دریافتند که اورولیتین A(ماده‌ای که در انار یافت می‌شود) به سلول های آسیب دیده مغز کمک می‌کند. آنها متوجه شدند که موش‌های مبتلا به آلزایمر AD که برای مدت طولانی اورولیتین A دریافت کردند در یادگیری، حافظه و حس بویایی پیشرفت زیادی داشتند. این ماده توانست به مغز موش‌های مبتلا به آلزایمر در شناسایی و حذف سلول‌های آسیب‌دیده کمک کند.
دکتر ویلهلم بوهر، متخصص بیوشیمی دانشگاه کپنهاگ، گفت:" بسیاری از مبتلایان به بیماری‌های اختلالات عصبی دچار نقص عملکرد میتوکندری یا همون «میتوفاژی» هستند. این نقض باعث می شود مغز نتواند میتوکندری‌های ضعیف را از بین ببرد . در نتیجه، با انباشته شدن این میتوکندری‌ها عملکرد مختل می شود. اگر بتونیم فرایند میتوفاژی رو تحریک کنیم و میتوکندری‌های ضعیف رو حذف کنیم، نتایج خیلی مثبتی را شاهد خواهیم بود."
با راه‌اندازی دوباره‌ی این سیستم «جمع‌آوری زباله» مغزی، بخشی از زباله‌های مرتبط با بیماری آلزایمر که در نهایت به پلاک‌های آمیلوئیدی و توده‌های نوروفیبریلری( علائم بیماری آلزایمر)تبدیل می شوند، می‌تونن از مغز به طور کامل حذف گردند. با این کار کل سیستم می تواند تا مدت کمی روان‌تر عمل کند. این ماده روی پروتئینی به اسم كاتپسین Z تأثیر می‌گذارد که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر به وفور یافت می شود. این پروتئین در بروز التهاب نقش مهمی ایفا می کند. درمان با اورولیتین A تولید این پروتئین رو محدود می‌کند و سطح آن را در حد نرمال نگه می دارد. برخی فرایند‌های سلولی که به تجزیه‌ی زباله‌های مغزی کمک می‌کنند، با نبود این پروتئین دوباره فعال می‌شوند.
علاوه بر این درمان با اورولیتین A می تواند واکنش سیستم ایمنی و سایر مسیرهای فیزیولوژیکی مربوط به آلزایمر را تنظیم کند. این نوع مکمل‌ها صد در صد به این معنی نیست که قادرند از بروز بیماری‌هایی مثل آلزایمر پیشگیری کنند یا حتی آنها را درمان کنند. اما نتایج این تحقیقات نشان می دهد که شاید بتوان به بدن در مرتب کردن انبوه زباله‌ی مولکولی کمک کرد و از این طریق جلوی پیشرفت بیماری را گرفت!
دکتر بوهر گفت:" استفاده از یک ماده‌ی طبیعی، عوارض جانبی را در بدن تا حد زیادی کاهش می دهد." نتایج مطالعه های زیادی نشان داد که مصرف مکمل‌های NAD هیچ عوارض جانبی با خود به دنبال ندارند. دانش ما در مورد اورولیتین A محدودتر است اما همون‌طور که گفتم، آزمایش‌های بالینی با اورولیتین A در بیماری‌های عضلانی مؤثر بوده و حالا باید اثر آن را در بیماری آلزایمر مورد بررسی بیشتر قرار دهیم. از آنجایی که آزمایش ها فقط روی موش‌ها صورت گرفت، مطمئن نیستیم که اورولیتین A همان تأثیر رو روی مغز انسان داشته باشد. تنها راهی که می توانیم مطمئن شویم انجام آزمایشی های بالینی روی نمونه های انسانی است."