یکی از چالش هایی که ناسا در پروژه های اکتشافات فضایی طولانی مدت فضانوردان با آن مواجه هست، تامین آب آشامیدنی مورد نیاز آنهاست!
طبق گزارش دیجیتال ترندز؛ اگر ناسا می خواهد ماموریت های مریخ یا سیارات دورتر از آن را محقق کند باید، فضانوردان از آب بازیافتی بنوشند. چرا؟! زیرا محدودیت های وزنی و هزینه بالا به ناسا اجازه انتقال آب شیرین از زمین را نمی دهد. به همین دلیل مهندسان ناسا سیستمی را برای بازیابی آب از طریق بازیافت آب موجود در تنفس، تعریق و ادرار فضانوردان طراحی و ساختند. در حال حاضر آژانس مشغول توسعه فیلترها و پردازنده های آن می باشد.
نسخه‌های مختلفی از این دستگاه برای سال‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اما، ناسا به تازگی اعلام کرد:" ۹۸ درصد از مایعات فضانوردان در حال حاضر می تواند از طریق بازیافت به آب آشامیدنی تولید شود. تا قبل از این، دستگاه می توانست مایعات را تا سطح 94 درصد بازیافت کند."
این شاهکار با استفاده از سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی حیات ایستگاه (ECLSS) محقق شد. ECLSS از قطعات مختلف سخت افزاری تشکیل شده است که شامل سیستم بازیابی آب و مجموعه پردازشگر آب می شود. علاوه بر این موارد، یک بخش زیر مجموعه آن با نام UPA (مجمع پردازش ادرار) می تواند آب را از طریق عملیات تقطیر از ادرار انسان بازیابی کند.
ناسا گفت: «از تقطیر آب و آب نمک ادرار تولید می شود که مقداری از این آب قابل بازیافت است. مجموعه پردازشگر آب نمک (BPA) که برای استخراج این فاضلاب باقیمانده ساخته شده است، در ایستگاه فضایی تحت گرانش میکرو قرار گرفته است. ارزیابی های اخیر نشان داد که BPA به این سیستم کمک کرد تا به هدف بازیابی 98 درصد آب دست پیدا کند.»
کریستوفر براون یکی از اعضای تیم مهندسی مرکز فضایی جانسون که بر روی ساخت سیستم پشتیبانی حیاتی پست مداری کار می کند، سطح بازیابی را "گامی بسیار مهم رو به جلو در تکامل" چنین سیستم هایی توصیف کرد و گفت: "بگذارید فرض کنیم 100 پوند آب را روی زمین جمع آوری کرده اید. شما 2 پوند از آن را از دست می دهید و 98٪ آن را نگه می دارید. حفظ این مقدار یک دستاورد بسیار عالی در نوع خود است.»
این تیم اعتراف می کند که ایده نوشیدن ادرار بازیافتی ممکن است برای خیلی از افراد جذاب نباشد اما طبق ادعای آنها، آب تولید شده توسط این سیستم «بسیار بهتر» از آب تولید شده توسط سیستم های آب شهری است.
جیل ویلیامسون، مدیر زیرسیستم‌های آب ECLSS گفت: « عملیات فرآوری شباهت زیادی به سیستم‌های آب شهری در زمین دارد. در واقع خدمه ایستگاه فضایی ادرار نمی نوشند بلکه، آنها آب آشامیدنی هستند که در طول عملیات بازیافت، فیلتر و تمیز شده اند. این آبها حتی از آبی که در زمین می نوشیم تمیزتر هستند.»
وی افزود:" ناتوانی در تامین آب آشامیدنی به ویژه در طول ماموریت های فضایی طولانی مدت به این معنی است که خدمه باید توانایی بازیابی تمام منابع مورد نیاز خود را در این ماموریت ها داشته باشد." ویلیامسون گفت: «هرچه آب و اکسیژن کمتری برای ارسال داشته باشیم، به علم بیشتری برای حل آنها نیاز داریم. سیستم‌های بازیافت قابل اعتماد و قوی به این معنی است که خدمه نیازی به نگرانی در مورد آن ندارند و می‌توانند بر هدف واقعی ماموریت خود تمرکز کنند.»
ناسا برای اینکه به ما یک تصور کلی از سیستم بازیافت حال حاضر در ایستگاه فضایی را بدهد، گفت:" فضانوردان اسکات در طول ماموریت یکساله خود در ایستگاه ISS ، 730 لیتر آب تصفیه شده حاصل از عرق و ادرار را نوشیده اند."