سازمان فضایی ایالات متحده، ناسا اعلام کرد، فضاپیمای وویجر1 تنها فضاپیمای ساخت بشر که خارج از منظومه شمسی به مدت 45 سال در حال کاوش می باشد، به تازگی سیگنال های مبهمی به زمین ارسال کرده که کارشناسان ناسا را متعجب کرده است. برای آگاهی بیشتر از جزئیات داده های ارسالی فضاپیماهای دو قلوی وویجر تا پایان مطلب با های فن تک همراه باشید.
فضاپیمای وویجر 1 ناسا، که در این تصویر نشان داده شده است، از سال 1977 به همراه دوقلو خود، وویجر 2، مشغول کاوش در فضایی خارج از منظومه شمسی بوده است.
در دهه 1970، دو فضاپیما وویجر1 و 2 برای انجام یک مأموریت بلندپروازانه جهت بررسی مناطق خارج از منظومه شمسی طراحی و ساخته شد. با گذشت بیش از 40 سال، دو فضاپیمای وویجرهنوز کار می کنند و داده های بدست آمده را به زمین مخابره می کنند، آن ها منظومه شمسی را پشت سر گذاشته و وارد فضای بین ستاره ای شده اند. این دو سفینه از مشکلات فنی مختلفی جان سالم به در برده اند، با این حال، مشکل اخیر وویجر 1 مهندسان ناسا را به فکر وا داشت.
سیستم بیان و کنترل ارتفاع وویجر 1 (AACS) سیگنال های عجیب و غریبی را ارسال می کند که مهندسان از آن ها سر در نمی آورند. زیرا، سفینه همچنان به طور عادی کار می کند. AACS وظیفه دارد وویجر را در جهت درست نگه دارد و اطمینان حاصل کند که آنتن آن به سمت زمین قرار دارد تا فضاپیما بتواند داده ها را سالم منتقل کند. اما اکنون، AACS داده‌هایی را ارسال می‌کند که هیچ منطقی ندارند. به نظر می‌رسد داده‌های ارسالی می‌توانند به هم ریخته باشند، یا نشان می‌دهند که سیستم حتی با وجود آن که آنتن آن در جهت درست قرار داشته و داده ها را به خوبی انتقال می دهد، اما در وضعیت خوبی قرار ندارد.
خبر خوب این است که فضاپیما همچنان در حال انتقال است و این موضوع باعث نشده است که سفینه به حالت ایمن برود. سیگنال همچنان به همان شدتی که قبلا وجود داشت ارسال می شود، بنابراین مهندسان مطمئن هستند که آنتن جابجا نشده است. اما اینکه چرا AACS به این شکل بد رفتار می کند یک راز باقی مانده است.
سوزان داد از آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، مدیر پروژه هر دو وویجر 1 و وویجر 2، در بیانیه ای گفت: «معمایی جدید برای این دوره مأموریت وویجر به وجود آمده است. هر دوی این فضاپیماها تقریباً 45 سال سن دارند که بسیار فراتر از آن چیزی است که برنامه ریزان مأموریت پیش بینی کرده بودند. ما همچنین در فضای بین ستاره‌ای هستیم - محیطی با تشعشع بالا که هیچ فضاپیما قبلاً در آن پرواز نکرده است. بنابراین چالش های بزرگی برای تیم مهندسی وجود دارد. اما من فکر می کنم اگر راهی برای حل این مشکل با AACS وجود داشته باشد، تیم ما آن را پیدا خواهد کرد."
مهندسان ناسا برای اینکه بفهمند مشکل از کجاست، به بررسی پیام‌های ارسال شده توسط فضاپیما ادامه می‌دهد تا ببیند آیا مشکل از خود AACS است یا یکی از سیستم‌هایی که داده‌ها را ارسال می‌کند. اما تشخیص آن مدتی طول می کشد، زیرا وویجر 1 در فاصله 14.5 میلیارد مایل (23.3 میلیارد کیلومتر) از زمین قرار دارد که زمان زیادی طول خواهد کشید تا سیگنال ها این مسافت را طی کنند. در حال حاضر تقریبا دو روز طول می کشد تا سیگنال ارسال و پاسخ آن دریافت شود.
تیم مهندسی ممکن است نتواند علت این مشکل را پیدا کند، اما در حال حاضر، آنها خوشحال هستند که فضاپیما همچنان در حال کار است و مشکل AACS همچنان یک معما است، اما تهدید فوری برای فضاپیما به حساب نمی آید.