کاشتینه یا درون‌کاشت یا ایمپلنت (Implant) نوعی ابزار پزشکی است که برای جایگزینی یک عضو زیستی، حمایت از یک ساختار زیستی آسیب‌دیده یا تقویت ساختار در بخشی از بدن قرار داده می‌شوند. ایمپلنت‌های ارتوپدی و درون‌کاشت‌های دندانی از رایج‌ترین انواع ایمپلنت هستند.

ایمپلنت‌ها وسائل ساخت دست بشر هستند و برای جایگزینی فیزیکی و یا رفتاری اندام‌های بدن جانداران بکار می‌روند. سطح خارجی آن‌ها که با نسوج زنده در تماس هستند به وسیلهٔ مواد بیولوژیک و یا مواد آلیاژی مقاوم در مقابل محیط یونی بدن جانداران ساخته می‌شود. مثلاً در مورد ایمپلنت‌هائی که در استخوان‌ها جاگذاری می‌شود سطح آن‌ها از تیتانیم، کروم و یا آپاتیت تشکیل شده‌است. درون‌کاشت‌های نسج نرم از سیلیکون ساخته می‌شوند. بعضی از درون‌کاشت‌ها از مدارهای الکترونیکی تشکیل شده‌اند مثل ضربان‌ساز قلبی و یا ایمپلنت کاشت حلزون. ایمپلنت‌های فلزی که برای درمان شکستگی استخوان استفاده می‌شوند در بین عامه مردم به «پلاتین» معروف هستند اما امروزه در اغلب موارد از فولاد ضد زنگ ساخته شده‌اند که ترکیبی از آهن، کروم و نیکل است و از پلاتین - که فلزی بسیار گران‌بهاست - در آن‌ها استفاده نشده‌است.