فیزیکدانان دانشگاه هاروارد موفق شدند نشان دهند که با استفاده از سیستم های کوانتومی می توان سفر در زمان را شبیه سازی کرد!

طبق گزارش گیزمدو؛ تیمی از محققان دانشگاه هاروارد توانستند نشان دهند که می‌توان سفر در زمان را در یک سیستم کوانتومی شبیه‌سازی کرد. آنها موفق شدند این کار را با استفاده از پدیده ای به نام درهم تنیدگی کوانتومی انجام دهند. درهم تنیدگی کوانتومی پدیده ای است که در آن دو ذره می توانند حتی زمانی که در کنار هم از لحاظ فیزیکی قرار ندارند، با هم در ارتباط باشند.

محققان این دو ذره را در حالت درهم تنیدگی قرار دادند. سپس، یکی از ذرات را به گذشته فرستادند و دیگری را در زمان حال نگه داشتند. آنها متوجه شدند ذره‌ای که به گذشته فرستاده شده بود، هنوز هم با ذره‌ای که در حال حاضر باقی مانده بود، با هم در ارتباط هستند . این نتایج نشان داد که سفر در زمان می تواند در یک سیستم کوانتومی امکان‌پذیر باشد.

دنیای کوانتومی براساس قوانینی عمل می کند که نسبت به دنیای واقعی که ما در آن زندگی می کنیم، متفاوت است. فیزیکدانان از درهم تنیدگی کوانتومی برای شبیه‌سازی منحنی های بسته زمانی استفاده کردند. به این نکته دقت داشته باشید که هنوز هیچ ذره کوانتومی از گذشته برنگشته است. تحقیق اخیر مربوط به آزمایش Gedanke است . این آزمایش معمولا توسط انیشتین برای توصیف مطالعات مفهومی به جای آزمایش‌های واقعی مورد استفاده قرار می گرفت. شبیه‌سازی پیشنهادی تیم در Physical Review Letters، شامل «سفر در زمان مؤثر» است که به لطف روش جدید ذرات کوانتومی می‌توانند برهم‌کنش(درهم تنیدگی کوانتومی) داشته باشند. درهم تنیدگی آنها در سطح کوانتومی است. بنابراین فاصله فیزیکی آنها هیچ تاثیری نمی تواند در رابطه آنها داشته باشد. فضا بزرگ و زمان نسبی است. بنابراین، تغییر یک ذره کوانتومی در زمین با یک ذره کوانتومی در سیاهچاله ای که در فاصله 10 میلیارد سال نوری قرار دارد به معنای تغییراتی است که در گذشته های دور اتفاق افتاد.

محققان در واقع امکان ایجاد حلقه های بسته زمانی یا CTC ها را در این تحقیق مورد بررسی قرار دادند. این منحنی های بسته مسیر فرضی هستند که زمان گذشته منتهی می شود. استیون هاوکینگ در مقاله سال 1992 خود با عنوان “حدس حفاظت از گاه شماری” معتقد بود که قوانین فیزیک اجازه نمی دهد منحنی های زمانی بسته وجود داشته باشند، به همین علت، سفر در زمان غیرممکن است. اما محققان هاروارد معتقدند: « می‌توان آن‌ها را به صورت فرضی توسط مدارهای انتقال از راه دور کوانتومی شبیه‌سازی کرد. هدف ما این نبود که ثابت کنیم منحنی های زمان بسته در عالم واقعیت وجود دارد یا نه! ما فقط می خواستیم روش جدیدی در فیزیک کوانتوم ارائه دهیم که بتوان به کمک آن از تداوم زمان برای دستیابی به نتایج بهتر استفاده کرد. ».

البته این مطالعه فقط در حد شبیه سازی بود. هنوز معلوم نیست در عالم واقعیت بتوان در زمان سفر کرد. با این حال، نتایج این مطالعه می تواند دیدگاه ما را در مورد سفر در زمان تغییر دهد.