تحقیقات جدید نشان می دهد مغز افراد تنها دنیا را متفاوت از همسالان خود پردازش می کند.

براساس گزارش ساینس دیلی؛ افراد تنها بدون توجه به اندازه شبکه اجتماعی خود، دنیا را متفاوت تر از همسالان خود می بینند که می تواند به طور غیر مستقیم، در قطع ارتباط این افراد نقش داشته باشد. طبق باور رایج، بین تنهایی و انتخاب تنهایی تفاوت زیادی وجود دارد. به عنوان مثال: یک فردی که تنهایی را دوست دارد از انجام کارهایی مثل سفر انفرادی به کشورهای دیگر لذت ببرد. برعکس، یک شخص تنها می تواند در یک اتاق شلوغ هم احساس تنهایی کند و فکر کند رابطه اش با افراد دیگر قطع شده است.

نتایج این تحقیقات به تازگی در مجله Psychological Science منتشر شده است. نتایج این فرضیه را تایید می کند که افراد تنها بدون در نظر گرفتن شبکه اجتماعی، متفاوت تر از بقیه افراد فکر می کند. Elisa C. Baek، محقق اصلی مقاله از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی گفت:« ما دیدیم افراد تنها حتی با وجود دوستان متعدد، با روش متفاوتی نسبت به همسالان خود دنیای اطرافشان را پردازش می کنند. نتایج نشان داد پاسخ‌های عصبی افراد تنها با پاسخ‌های عصبی افراد دیگر متفاوت است بنابراین، آن ها از دریچه دیگری به دنیا می نگرند که می تواند برای افراد تنها خطرناک باشد. حتی اگر آن ها به صورت مرتب با دوستان خود معاشرت کنند. »

باک و همکارانش رایان هیون، کارینا لوپز، منگ دو، میسون ای پورتر، و کارولین پارکینسون با مقایسه اسکن‌های تصویربرداری (fMRI) با بررسی 63 مورد از دانشجویان سال اولی به این نتیجه رسیدند. هر اسکن مدت 90 دقیقه طول کشید.

شرکت کنندگان در طول اسکن، 14 کلیپ ویدیویی جذاب را پشت سر هم تماشا کردند. پس از اسکن، آنها در مورد احساسات خود را از ارتباط اجتماعی با استفاده از مقیاس تنهایی UCLA گفتگو کردند. در اوایل سال تحصیلی، هر شرکت‌کننده یک فرم نظرسنجی شبکه اجتماعی را پر کرده بود که در آن از آنها خواسته شد نام هر فردی را که با آنها درس خوانده‌اند، غذا خورده‌اند یا در چند ماه اول دانشجویی با آنها ارتباط داشته‌اند، بنویسند.

سپس برای تجزیه و تحلیل این داده ها، بایک و همکاران شرکت کنندگان را به دو گروه تقسیم کردند: یک گروه “تنها” با شرکت کنندگانی که در مقیاس تنهایی امتیاز بالاتری از میانه کسب کردند و یک گروه غیرتنها با شرکت کنندگانی که نمره زیر میانه را کسب کردند.

وقتی محققان اسکن‌های این شرکت‌کنندگان را مقایسه کردند، دریافتند که فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان تنها با شرکت‌کنندگان غیرتنها بسیار متفاوت است. اما، فعالیت مغزی شرکت کنندگان غیرتنها مشابه سایر شرکت کنندگان غیرتنها بود. این یافته‌ها حتی زمانی که محققان ویژگی‌های جمعیت شناختی و اندازه شبکه‌های اجتماعی شرکت‌کنندگان را کنترل می‌کردند، همچنان باقی ماند.

محققان در ادامه گفتند: «افراد تنها دنیا را به‌طور خاص پردازش می‌کنند، که ممکن است به کاهش حس درک شدن آن ها که اغلب همراه با تنهایی است، کمک کند. اما با این حال به تحقیقات بیشتری برای یافتن علت اصلی این رفتار، نیاز داریم.»

محققان دو احتمال را در نظر می گیرند: اول احتمال می دهند دیدگاه و موقعیت همسالان برای افراد تنها ارزشی ندارد و به همین خاطر، یک حلقه به دور خود ایجاد می کنند و در آن خود را متفاوت تر از بقیه می بینند. این نوع تفکر منجر به چالش‌های بیشتر در برقراری ارتباط اجتماعی افراد تنها می شود. احتمال دیگر این است که خود تنهایی می تواند افراد را به پردازش متفاوت اطلاعات سوق دهد.

به گفته باک، در هر صورت، یادگیری بیشتر در مورد اینکه افراد تنها چگونه فکر می کنند و چگونه می توانند درک مشترک را در خود ارتقا دهند، می تواند به شناسایی راه حل های جدید برای کاهش احساس تنهایی کمک کند.