مطالعه جدید نشان می دهد قرص های خواب آور رایج می تواند از تجمع پروتئین های آلزایمر جلوگیری کند.

اطلاعات زیادی در مورد علل پیدایش آلزایمر وجود ندارد اما، محققان معتقدند بین کم خوابی و وخیم شدن حال بیماران مبتلا به آلزایمر ارتباطی وجود دارد. مطالعه جدید به بررسی ارتباط بین آن ها می پردازد.

نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از قرص های خواب آور برای خوابیدن می تواند تجمع توده های پروتئینی را در مایع مغز کاهش دهد. محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس دریافتند افرادی که به مدت دو شب در کلینیک خواب داروهای خواب آور رایج مصرف می‌کردند، سطح دو پروتئین آمیلوئید بتا و تاو(ماده ای که باعث تجمع توده پروتئین در مغز می شود) در آن‌ها کاهش جزئی پیدا کرده بود. اگرچه این مطالعه فقط گروه کوچکی از بزرگسالان را مورد بررسی قرار داد اما، توانست ارتباط بین خواب و نشانه های مولکولی بیماری آلزایمر را آشکار کند.

یکی از علائم اولیه بیماری آلزایمر، اختلال در خواب است. در مراحل ابتدایی بیماری سطح آمیلوئید بتا غیرطبیعی به حداکثر میزان خود می رسد و توده هایی به نام پلاک تشکیل می دهد که باعث از بین رفتن سلول های مغزی می شود.

محققان معتقدند درمان اختلالات خواب می تواند از بروز این بیماری در بدن جلوگیری کند زیرا، خواب به مغز اجازه می دهد مواد زائد روزانه و پروتئین های باقی مانده را پاک کند.
برندان لوسی، متخصص مغز و اعصاب از کلینیک خواب دانشگاه واشنگتن در مورد این تحقیق می گوید:” با وجود آن که قرص های خواب آور باعث بهبود این اختلالات می شود اما، دلیل نمی شود که افراد برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر، به صورت خودسرانه مصرف آن را شروع کنند. ما مطالعه خود را به مدت دو شب و با تعداد 38 شرکت کننده میانسال که هیچ علائمی از اختلالات خواب نداشتند، انجام دادیم.

ما استفاده طولانی مدت از قرص های خواب آور را برای افراد مبتلا به کم خوابی توصیه نمی کنیم زیرا، آن ها را به قرص وابسته می کند. قرص های خواب می تواند افراد را به جای خواب عمیق، وارد فازهای کم عمق تری کند و در طولانی مدت مشکل ساز شود. این محققان در مطالعه قبلی رابطه بین خواب کم کیفیت و افزایش سطح پروتئین های تاو و آمیلوئید بتا را کشف کردند.

در مطالعه جدید، لوسی و همکارانش می‌خواستند ببینند که آیا بهبود خواب با کمک قرص‌های خواب‌آور می‌تواند سطوح تاو و آمیلوئید بتا را در مایع مغزی نخاعی که مغز و نخاع را شستشو می‌دهد کاهش دهد یا خیر؟! تحقیقات قبلی نشان داد که اختلال در خواب حتی به مدت یک شب می تواند سطح آمیلوئید بتا را در مغز افزایش دهد. برای انجام این آزمایش، محققان شرکت کنندگان را به دو گروه داوطلبان 475 تا 65 ساله تقسیم کردند. آن ها به گروهی دو دوز از قرص سوورکسانت و به گروه دیگر دارونما تجویز کردند. سپس یک ساعت بعد از استفاده دارو، مایع مغزی نخاعی آن ها را جمع آوری کردند. آن ها به مدت 36 ساعت و هر دو ساعت یک بار به جمع آوری نمونه ها در طول شب و روز ادامه دادند تا نحوه تغییر سطح پروتئین را اندازه گیری کنند.

هیچ تفاوتی در خواب بین این دو گروه از شرکت کنندگان وجود نداشت. با این حال غلظت آمیلوئید بتا در افرادی که دوز سوورکسانت را دریافت کرده بودند نسبت به کسانی که از دارونما استفاده کردند، بین 10 تا 20 درصد کمتر بود.

علاوه بر این، دوز سوورکسانت به طور لحظه ای توانست سطوح تاو هیپرفسفریله شده (شکل تغییر یافته ای از پروتئین تاو)را کاهش دهد. با این حال، این اثر تنها در انواع خاصی از تاو مشاهده شد و غلظت تاو در عرض 24 ساعت پس از مصرف قرص خواب، دوباره افزایش یافت.

لوسی معتقد است : «اگر بتوانید فسفوریلاسیون تاو را کاهش دهید، به صورت غیر مستقیم تجمع توده پروتئینی و مرگ نورون‌ها کمتر خواهد شد. البته همه اینها به درک ما از عوامل ایجاد کننده بیماری آلزایمر بستگی دارد. امیدوارم در نهایت بتوانیم داروهایی بسازیم که از از زوال عقل جلوگیری کند. اما فعلا به این مرحله نرسیدیم.»