شرکت لاکهید مارتین و رین‌متال به صورت مشترک از سامانه پدافند هوایی جدیدی معروف به GMARS رونمایی کردند.

سامانه پدافند هوایی GMARS محصول مشترک شرکت‌های لاکهید مارتین و رین‌متال می تواند به طور کامل خودکار عمل می کند و نیازی به حضور اپراتور انسانی ندارد. این پرتابگر موشک‌های هدایت شونده با دقت بالا را به سمت اهداف زمینی پرتاب می‌کند و برای استفاده در میدان‌های نبرد مدرن طراحی شده است.

سامانه پدافند هوایی GMARS

پدافند هوایی خودکار (Global Mobile Artillery Rocket System) GMARS از دو قسمت تشکیل می شود: یک محفظه برای نگه داری موشک و یک سیستم کنترل آتش. این سامانه که با یک کامیون HX یکپارچه شده است به طور کامل خودکار عمل می کند. کامیون HX ساخت Rheinmetall قبل از این برای حمل سامانه پدافندی M270/HIMARS مورد استفاده قرار می گرفت. استفاده از این کامیون برای GMARS به معنای استفاده از قطعات یدکی و زیرساخت‌های تعمیر و نگهداری مشترک است که لجستیک و پشتیبانی تجهیزات را ساده‌تر می‌کند. از طرف دیگر؛ این ویژگی امکان همکاری با نیروهای ناتو که از MLRS و HIMARS استفاده می‌کنند را آسان‌تر می‌کند. به همین علت این سامانه شباهت زیادی به پرتابگر هیمارس M270 دارد.

پاپرگر، مدیرعامل راین‌متال از ادامه‌ی همکاری با لاکهید مارتین، شریک قدیمی‌شان، در توسعه‌ی سامانه‌ی موشک‌انداز GMARS ابراز خرسندی کرد. او این همکاری را گامی نو در مسیر همکاری‌های اثبات‌شده‌ی این دو شرکت دانست. او در حاشیه نمایشگاه تسلیحات نظامی Eurosatory گفت:”هر دو شرکت قابلیت‌ها و تخصص‌های فنی خاصی دارند که می تواند همدیگر را تکمیل کنند. هدف اصلی ما از این مشارکت، ارائه فناوری پیشرفته‌ نظامی به مشتریان‌مان است.”

نمایشگاه صنایع دفاعی Eurosatory امسال اهمیت زیادی دارد. چرا؟ شاید به این خاطر که نمایشگاه امسال همزمان با افزایش ذخایر تسلیحات جنگی اوکراین توسط نیروهای ناتو در جریان حمله‌ی روسیه علیه این کشور برگزار می‌شود. باید به این نکته دقت کنیم که تغییر وضعیت ژئوپلیتیکی، کشورهای مختلف را با چالش های جدیدی مواجه می کند. به همین علت، آنها مجبورند ناوگان نظامی خود را به سرعت مدرن سازی کنند. برای مقابله با این مشکلات، فقط اختصاص هزینه برای خرید سلاح های بیشتر کافی نیست.

بعد از جنگ سرد؛ شرکت های کمی با ظرفیت محدود مسئولیت تامین تسلیحات نظامی دولت های مختلف را بعهده داشتند. از طرف دیگر فرآیند تولید سلاح هم خیلی کند بود و تکمیل سفارشات به ماه ها زمان نیاز داشت. به همین علت؛ نیاز به تولید انبوه سلاح به شکل امروزی وجود نداشت. به عنوان نمونه: موشک‌های فراوانی که به اوکراین در جنگ اخیر روسیه فرستاده شده، کمک کرد تا چاپگرهای سه بعدی ارزان‌قیمت جایگزین فرآیندهای ساخت موتور موشک شوند که به دستگاه‌های تخصصی و گران‌قیمتی نیاز داشتند. راه حل دیگر، ادغام سیستم‌های موجود با تجهیزات جدید بود تا هزینه تولید هم ارزان تر تمام شوند و هم قابلیت های آنها ارتقا پیدا کند.

هدف اصلی از این همکاری، ساخت سامانه‌ی جدیدی بود که سازگاری بالایی با پرتابگر موشک HIMARS/M270داشته باشد و هماهنگ با سامانه پدافند هوایی ناتو ( ترکیب MLRS و HIMARS ) عمل کند. این سامانه مجهز به یک سیستم نشانه‌گیری آتش با ناوبری داخلی برای اهداف کوتاه‌برد و بلندبرد مجهز است.

وجود شاسی 8×8 HX به این معنی است که GMARS علی‌رغم وزن زیاد 40 تنی، می تواند به سرعت‌‌های بالای 100 کیلومتر بر ساعت (60 مایل بر ساعت) و برد عملیاتی 700 کیلومتری (430 مایلی) برسد. این شاسی قابلیت «شلیک و گریز» را به خودرو می دهد. به عبارت بهتر، خودرو می تواند بعد از پرتاب موشک و قبل از این که توسط نیروهای دشمن مورد شناسایی قرار بگیرد از محل شلیک دور شود.

طبق ادعای شرکت های سازنده، GMARS یه پرتابگر دو محفظه ‌است که می تواند از انواع موشک‌ها از قبیل GMLRS، ER GMLRS، ATACMS و PrSM پشتیبانی کند. البته این سامانه قابلیت پرتاب موشک کروز و موشک 122 میلی‌متری را هم دارد.