بزرگترین تلسکوپ زمینی دنیا(VLT) موفق شد نحوه شکل گیری کهکشان های بزرگ را رمزگشایی کند.

طبق گزارش های فن تک و به نقل از رصد خانه شیلی ESO ؛ تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) موفق به شناسایی یک سیاره بزرگ در اطراف صورت فلکی قنطورس شد. این سیاره در اطراف یک جفت ستاره ای که با چشم غیرمسلح در تصویر قابل مشاهده است، قرار گرفته است. این داغ ترین و پرجرم ترین منظومه ستاره ای است که تا امروز میزبان یک سیاره شده است.

نتایج این مطالعه به تازگی در مجله آنلاین Nature منتشر شد. مارکوس جانسون، ستاره شناس دانشگاه استکهلم سوئد و اولین نویسنده این مطالعه می گوید: «پیدا کردن سیاره ای در اطراف صورت فلکی قنطورس کار فوق العاده ای بود. این یافته ها تصور ما را از ستاره های بزرگی که میزبان سیاره ها می شوند، تغییر می دهد.»

منظومه جفت ستاره b در فاصله تقریباً 325 سال نوری از ما و در صورت فلکی قنطورس واقع شده است که جرم آن حداقل شش برابر خورشید تخمین زده می شود. جرم زیاد آن، این کهکشان را به یک ابرکهکشان تبدیل می کند. در نزدیکی این کهکشان بزرگ، یک سیاره قرار دارد. تا امروز هیچ سیاره ای در اطراف ستاره ای با جرمی بیش از سه برابر جرم خورشید دیده نشده بود. بیشتر ستارگان پرجرم گرمای زیادی دارند، پس کهکشان جدید از این قاعده مستثنی نیست: ستاره اصلی آن ستاره ای به اصطلاح از نوع B است که اندازه آن بیش از سه برابر خورشید است. این ستاره به علت گرمای زیاد، مقادیر زیادی اشعه ماوراء بنفش و اشعه ایکس از خود ساطع می کند.

جرم بالا و گرمای شدید این نوع ستاره تأثیر زیادی بر گاز اطراف آن دارد. به ویژه، هر چه ستاره داغ تر باشد، ذرات پرانرژی بیشتری تولید می کند و در نهایت باعث می شود مواد اطراف آن سریعتر تبخیر شوند. جانسون می‌گوید: «محیط اطراف ستاره‌های نوع B معمولا خطرناک هستند، بنابراین دانشمندان فکر می کردند که تشکیل سیارات بزرگ در اطراف آنها به همین راحتی امکان پذیر نخواهد بود.

اما کشف جدید تلسکوپ بزرگ VLT نشان می دهد که سیارات می توانند در چنین کهکشان هایی شکل بگیرند. Gayathri Viswanath، یکی از نویسندگان این مقاله و دانشجوی دکترای دانشگاه استکهلم، می گوید: «سیاره b Centauri در در منظومه ای قرار گرفته است که به طور کامل با منظومه شمسی ما فرق دارد. در این منظومه ستاره ها، فاصله میان آنها و سیاره ها همه در ابعاد بزرگتری هستند. »

در واقع، سیاره b Centauri جرمی 10 برابر سیاره مشتری دارد که آن را به یکی از پرجرم ترین سیاراتی تبدیل می کند که تا کنون کشف شده است. فاصله این سیاره در حال چرخش به دور این منظومه حدود 100 برابر فاصله سیاره مشتری تا خورشید است. این فاصله زیاد از جفت ستارگان مرکزی می تواند کلید بقای سیاره باشد. این نتایج به لطف ابزار تحقیقاتی سیاره فراخورشیدی با کنتراست بالا (SPHERE) که بر روی رصدخانه VLT ESO شیلی نصب شده است، امکان پذیر شد. SPHERE در سال های اخیر هم موفق به شناسایی چندین سیاره که به دور ستارگانی غیر از خورشید می چرخند، شده بود.