زتا اوفیوچی(Zeta Ophiuchi) یک ستاره تنهاست که احتمالا زمانی همدمی داشته، اما با تبدیل شدن به ابرنواختر از بین رفته است. انفجار این ابرنواختر، ستاره زتا اوفیوچی را که در تصاویر تلسکوپ فضایی اسپیتزر به صورت هاله های سبز، قرمز و آبی رنگ دیده می‌شود، به فضا فرستاد. این ستاره هم اکنون در فضا با سرعت 100000 مایل در ساعت حرکت می کند. برای آشنایی بیشتر با ستاره زتا اوفیوچی را تا پایان مطلب با های فن تک همراه باشید.

نور شناسایی شده توسط اشعه ایکس از گازی سرچشمه می گیرد که، در اثر یک موج ضربه ای تا میلیون ها درجه گرم شده است. دانشمندان در تلاش هستند تا مدل‌های محاسباتی این جسم را، با داده‌های به‌دست‌آمده در طول‌موج‌های مختلف، مطابقت دهند، تا بتوانند توضیحی برای آن پیدا کنند.
ستاره زتا اوفیوچی گذشته پیچیده ای دارد، زیرا احتمالاً توسط یک انفجار ستاره ای قدرتمند از زادگاه خود به بیرون پرتاب شده است. یک نگاه جدید دقیق توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا کمک می کند تا اطلاعات بیشتری در مورد تاریخچه این ستاره فراری به دست آوریم.

زتا اوفیوچی که تقریباً در فاصله 440 سال نوری از زمین قرار دارد، ستاره داغی است که جرم آن حدود 20 برابر خورشید می باشد. شواهد نشان می دهد که، زتا اوفیوشی قبل از این که با سرعت حدود 100000 مایل در ساعت به بیرون پرتاب شود، زمانی نزدیک مدار یک ستاره دیگر بود. تا این که ستاره دیگر حدود یک میلیون سال پیش در پی یک انفجار ابرنواختری از بین رفت.

در واقع، داده‌های مادون قرمزی که قبلاً توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا منتشر شده بود و تصویری که در حال حاضر دیده می‌شود، یک موج ضربه‌ای قرمز و سبز را نشان می‌دهد که با ساطع شدن امواج از سطح ستاره و برخورد آن به گاز، شکل گرفته است. رصد خانه چاندرا توانست تابش پرتو ایکس (آبی رنگ) واقع در اطراف ستاره را که توسط امواج ضربه ای گازی که تا ده ها میلیون درجه گرم ترشده، رویت کند.

گروهی از ستاره شناسان اولین مدل های کامپیوتری دقیق موج شوک را ساخته اند. آنها آزمایش خود را با طرح یک سئوال آغاز کردند، آیا مدل ها می توانند داده های به دست آمده در طول موج های مختلف، مانند امواج اشعه ایکس، مادون قرمز، نوری و رادیویی را تفسیر کنند. هر سه مدل مختلف کامپیوتری از اشعه ایکس منتشر شده، تنها موفق شد کمی از آنچه مشاهده شده است، را پیش‌بینی می‌کنند. علاوه بر این، هاله تابش پرتو ایکس در نزدیکی ستاره درخشان‌تر است، در حالی که دو مدل از سه مدل کامپیوتری پیش‌بینی کردند که تابش پرتو ایکس باید در نزدیکی امواج ضربه‌ای روشن‌تر باشد. تیم منجمان توسط ساموئل گرین از موسسه مطالعات پیشرفته دوبلین در ایرلند رهبری می شد.
در آینده، این دانشمندان قصد دارند مدل‌های پیچیده‌تری را با کمک علم فیزیک، از اثرات تلاطم و شتاب ذرات آزمایش کنند تا ببینند، آیا می توانند داده‌های اشعه ایکس را بهبود دهند یا خیر!

مقاله ای که این نتایج را توصیف می کند در مجله Astronomy and Astrophysics پذیرفته شده است. داده‌های چاندرا که در اینجا مورد استفاده قرار گرفت، در اصل توسط خسوس توآلا از مؤسسه اخترفیزیک اندلس در اسپانیا، تجزیه و تحلیل شد.
مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا برنامه چاندرا را مدیریت می کند. مرکز اشعه ایکس چاندرا رصد خانه اخترفیزیک اسمیتسونین، عملیات علمی کمبریج، ماساچوست و عملیات پرواز از برلینگتون، ماساچوست را کنترل می کند.