شاید روزی ستاره چهارتایی هم کشف شود. جایی در اعماق این جهان، یک باله ستاره ای در جریان است. برای آشنایی بیشتر با این سیستم سه تایی ستاره ای تا پایان مطلب با های فن تک همراه باشید.

در فضای تاریک کهکشان، سه ستاره ی عظیم و درخشان توسط نیروهای گرانشی خود در حال حرکت هستند و نور خیره کننده حاصل از درخشش مشترکشان به فضای اطراف منتشر می کنند. دو تا از این گلوله های گاز سوزان به شدت دور یکدیگر می چرخند و مدار خود را با سرعت یک روز زمینی طی می کنند. همزمان سومین ستاره، این جفت ستاره را احاطه کرده و عملکرد خیره کننده آن ها را در کانون توجه قرار می دهد.

جزئیات بیشتر از وضعیت کیهانی این ستارگان را می‌توان در مقاله‌ای که در ماه ژوئن در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر گردید، مطالعه کرد.

الخاندرو ویگنا گومز، اخترفیزیکدان دانشگاه کپنهاگ و یکی از نویسندگان این مقاله، روز دوشنبه در بیانیه ای گفت: «تا آنجا که ما می دانیم، این اولین نمونه از نوع خود است که تاکنون کشف شده است. بسیاری از منظومه‌های ستاره‌ای درجه سومی را که تا حدودی می‌شناسیم، نسبت به این سه تایی درخشان در فاصله دورتری هستند و هم جرم کمتری نسبت به آن دارند.

بر اساس این مقاله، ستارگان دوتایی نزدیک به 12 برابر خورشید یا ربع آن جرم دارند، اما این مورد جدید، دارای جرمی معادل 16 برابر خورشید ماست. یعنی بیش از 330000 زمین لازم است تا با جرم خورشیدی برابری کنند، کمیتی که 99.8٪ جرم کل منظومه شمسی ما را تشکیل می دهد. به بیان ساده، این بالرین های ستاره ای بسیار بزرگ هستند.

اما از نظر ویگنا گومز، یک چیزی در این آرایش ستاره ای غیرعادی به نظر می رسد. هدف این بود که دقیقاً رمزگشایی شود که چگونه چنین سه قلوی خشنی؛ که به طور رسمی TIC 470710327 نامیده می شود، تشکیل شده اند.
بالرین گم شده
ویگنا گومز همراه با بن لیو، اخترفیزیکدان نظری که وابسته به دانشگاه کپنهاگ است، برای اولین بار فرضیه های مختلفی را برای یافتن علت تشکیل سیستم سه ستاره تازه کشف شده، ارائه کردند.

فرضیه اول، این ایده مطرح شد که اول ستاره بزرگتر و بیرونی شکل گرفت. اما، این فرضیه در نهایت رد شد، زیرا پس از بررسی‌های بیشتر تیم تحقیقاتی متوجه شد که، این هیولای ستاره‌ای احتمالاً با پرتاب موادی از جنس قلوه سنگ های گازی در همه جهات به داخل ،از شکل‌گیری ستارگان دوتایی جلوگیری می‌کند.

فرضیه دوم، تیم در نظر گرفت که رقصندگان ستاره دوتایی و تماشاگر ستاره سوم ممکن است به طور جداگانه و مجزا از هم تشکیل شده و در نهایت با کمک نیروی گرانش به دور هم جمع شده باشند. اگرچه این سناریوی خاص هنوز به طور کامل رد نشده است، اما محققان فکر می کنند این فرضیه نمی تواند پاسخ نهایی باشد. آنها بیشتر بر روی فرضیه سوم متمرکز هستند.

فرضیه سوم، محققان احتمال می دهند که دو سیستم ستاره‌ای دوتایی مجزا در نزدیکی یکدیگر تشکیل شده اند، که یکی از آن جفت‌ها به یک ستاره غول پیکر تبدیل شده است!! اگر درستی این فرضیه ثابت شود، معمای ستاره بیرونی بزرگی که امروز می بینیم به دور این دو ستاره کوچکتر از خود می چرخد، حل می شود.

به عبارت دیگر، ممکن است ستاره چهارم بخشی از این باله کیهانی باشد، که متأسفانه قبل از صحنه پایانی توسط شریک خودش بلعیده شده باشد. در تحقیقات جدید این تیم، بر اساس هزاران مدل کامپیوتری و اکتشافات دانشمندان، این مورد محتمل ترین به نظر می رسد.
ویگنا گومز گفت: «اما این دلیل کافی نیست.» و استدلال کرد که برای اثبات نظریه او و لیو، باید از تلسکوپ برای مطالعه سیستم سه تایی با جزئیات بهتر و تجزیه و تحلیل آماری جمعیت ستارگان مجاور استفاده کرد.

لیو در بیانیه ای گفت: «ما از جامعه علمی دعوت می کنیم که به داده ها عمیقاً نگاه کنند. آنچه ما واقعاً می خواهیم بدانیم این است که آیا این نوع سیستم در جهان ما رایج است یا خیر.»