انرژی هستهای (Nuclear Energy) عبارت است از بهره گیری از فرایند های هسته ای حرارت زا برای پدیدآوری گرما و الکتریسیته ی مفید. این واژه شامل شکافت هستهای، پرتوزایی و همجوشی هستهای میباشد.
امروزه، شکافت هستهای عناصر دستهٔ آکتینیدها در جدول تناوبی بیشتر انرژی هستهای مورد نیاز بشر را با استفاده از فرایندهای پرتوزایی تولید میکند، که در درجهٔ اول به شکل انرژی زمین گرمایی و مولد گرما-الکتریکی ایزوتوپی نیاز انسان را برطرف میسازد. نیروگاههای هستهای، جدا از سهمی که در فراهم سازی رآکتورهای شکافت هستهای نیروهای دریایی دارند، حدود ۵٫۷ درصد انرژی جهان و ۱۳ درصد الکتریسیته جهان را در سال ۲۰۱۲ تأمین میکردند. در سال ۲۰۱۳، آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارش داد که ۴۳۷ رآکتور هستهای فعال در ۳۱ کشور وجود دارد اگرچه تمام رآکتورها الکتریسیته تولید نمیکنند. به علاوه، کم و بیش ۱۴۰ کشتی دریایی وجود دارد که با استفاده از حدوداً ۱۸۰ رآکتور، نیرو محرکهٔ هستهای آنان را تأمین میکنند. پس از ۲۰۱۳، رسیدن به افزوده خالص انرژی به وسیلهٔ همجوشی هستهای پایدار، به استثنای منابع انرژی همجوشی مانند خورشید، فضایی مداومی برای تحقیقات فیزیکی و مهندسی ایجاد کردهاست.
دیدگاه خود را بنویسید